ارائه و مقایسه راهکارهای طراحی مقاوم لرزه ای با استفاده از سیستم جداسازی پایه و المانهای الحاقی در پیرامون سازه

درحالی که تکنیک های استاندارد جداسازی پایه مانند قرار دادن تکیه گاههای لاستیکی مابین زمین و سازه ای که باید محافظت گردد، برای چند سال مورد استفاده قرار گرفته است، اضافه کردن ابزار میرایی مکمل برای سازه های بزرگ جهت ایجاد مقاومت و استحکام بیشتر در برابر ویژگیهای مختلف زلزله، در سالهای اخیر مورد توجه قرار گرفته است. درصورت استفاده از جداسازها و در صورت وقوع زمین لرزه باز هم آسیب هایی به سازه وارد می شود و همچنین تغییرمکان زیاد سازه ممکن است باعث تخریب جداسازها شود. همچنین احتمال حرکت و ریزش اشیاء درون ساختمان و آسیب رساندن به ساکنین وجود دارد. پس ضرورت بهبود عملکرد سازه های دارای سیستم جداسازی پایه وجود دارد. دراین زمینه، تحت عنوان کنترل سازه روشهای مختلفی ازجمله اضافه نمودن انواع مختلف میراگرها به سازه ارائه شده اند که همگی در خود سازه اصلی می باشند. در این راستا روشی با عنوان به کارگیری المانهای الحاقی در پیرامون سازه ی جداسازی پایه شده در این پایان نامه مورد مطالعه قرار گرفته است و هدف از آن بهبود عملکرد سیستم جداسازی پایه و همچنین بهبود رفتار لرزه ای ساختمان و همچنین افزایش امنیت آن می باشد. برای این کار از المان های الحاقی ازجمله ستونها و قاب های خمشی بتنی و فولادی، دیوارهای برشی و پروفیل های لوله ای در پیرامون سازه استفاده گردیده است که این المانها به وسیله ی میراگرهایی به سازه متصل گردیده اند. اتلاف انرژی در سازه علاوه بر سیستم جداسازی پایه توسط این میراگرها نیز محقق می گردد. المان های الحاقی و میراگرها از تغییر مکان زیاد سازه جلوگیری می کنند و به این طریق امنیت بیشتری را فراهم می کنند. به عنوان نتیجه، این المانها تاثیر بسیار خوبی در کاهش جابه جایی سازه دارند که به صورتهای مختلف بررسی گردیده وبا یکدیگر مقایسه شده اند. باتوجه به نتایج بدست آمده موثرترین المانها انتخاب گشته اند. این المانها در مقایسه با برخی از روشهای دیگر کنترل غیرفعال، نیمه فعال، فعال و دوگانه از لحاظ اقتصادی مناسب می باشند. از لحاظ اجرا آسان تر می باشند. به منبع تغذیه خارجی نیازی ندارند و این یک مزیت بزرگی می باشد چراکه در حین زلزله ممکن است خود منبع تغذیه از بین برود. به دلیل اتصال غیر مستقیم این المانها به سازه اصلی می توان گفت امکان خرابی آنها خیلی کم بوده وحتی در صورت خرابی هم، آسیب چندانی به سازه وارد نخواهد شد، به این دلیل می توان گفت که روشی با خرابی امن می باشد. می توان از این المانها جهت مقاصد دیگری مانند نمای بهتر، پله های اضطراری، عبور برخی از امکانات و غیره با اعمال کمی تغییرات در آنها استفاده نمود.